ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ

Συμπτώματα και κλινική εικόνα

Η κλινική υποψία για πιθανό ΣΚΣ τίθεται όταν ο ασθενής αναφέρει αιμωδίες ή/και καυσαλγίες των τριών πρώτων δακτύλων του άνω άκρου (αντίχειρας, δείκτης, μέσος), ενώ σπανιότερα οι αισθητικές διαταραχές μπορεί να εντοπίζονται και στην παλάμη. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου τα αισθητικά ενοχλήματα επεκτείνονται και στην περιοχή του αντιβραχίου.

Είναι ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο σε περιπτώσεις ΣΚΣ τα συμπτώματα να επιτείνονται τις βραδινές ώρες, καθώς και να συσχετίζονται ή να επιδεινώνονται με χειρωνακτικές εργασίες.

Σε ιδιαίτερα βαριές περιπτώσεις ή σε περιπτώσεις που υπάρχει αμέλεια, παρατηρείται ατροφία και μυϊκή αδυναμία των μυών του θέναρος.

Αίτια

Το ΣΚΣ προκαλείται από την “παγίδευση” του μέσου νεύρου κατά τη διαδρομή του μέσα από τον καρπιαίο σωλήνα. Αυτή η ανατομική ιδιαιτερότητα του μέσου νεύρου προδιαθέτει τη συμπίεση του νεύρου στα τοιχώματα του καρπιαίου σωλήνα, αλλά και στις παρακείμενες δομές (αγγεία, τένοντες).

Μία από τις θεωρίες που εξηγούν την πάθηση αυτή – η πλέον επικρατής - συνδέει την αύξηση της ενδοαυλικής πίεσης εντός του καρπιαίου σωλήνα με τη φλεβική συμφόρηση που προκαλείται και η οποία με τη σειρά της προκαλεί διαταραχή της αιμάτωσης του νεύρο από το αρτηριακό δίκτυο, με τελικό αποτέλεσμα την καταστροφή των νευραξόνων του.

Οι πιο συχνές αιτίες που προκαλούν το ΣΚΣ είναι οι κακώσεις και οι φλεγμονές της περιοχής, καθώς επίσης και συγγενείς ανωμαλίες που αφορούν στην ανατομία της συγκεκριμένης περιοχής.

Το ΣΚΣ μπορεί να εμφανιστεί και στα πλαίσια συστηματικού νοσήματος, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και άλλες νόσοι του κολλαγόνου, στα πλαίσια σακχαρώδους διαβήτη, αλλά και σε διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα (κυρίως ο υποθυρεοειδισμός). Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, η αυξημένη επίπτωση του ΣΚΣ στην εγκυμοσύνη και στην εμμηνόπαυση.

Διάγνωση

Η διάγνωση του ΣΚΣ γίνεται ηλεκτροφυσιολογικά και κλινικά.

Είναι απαραίτητη η διενέργεια ηλεκτρονευρογραφήματος προς επιβεβαίωση της κλινικής υποψίας, καθώς και για την εντόπιση της βλάβης του μέσου νεύρου.

Υπάρχουν σαφή ηλεκτροφυσιολογικά διαγνωστικά κριτήρια τα οποία θέτουν τη διάγνωση του συνδρόμου και καθορίζουν τη βαρύτητά του.

Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, κυρίως βαριές ή/και παραμελημένες, κρίνεται αναγκαία και η μελέτη μυών που νευρούνται από το μέσο νεύρο (μύες του θέναρος) μέσω ηλεκτρομυογραφήματος.

Επιπλέον, υπάρχουν κλινικές δοκιμασίες οι οποίες μπορούν να συμβάλλουν στη διάγνωση, των οποίων ωστόσο η διαγνωστική αξία είναι σχετικά χαμηλή (σημείο Phallen, σημείο Flick).

Θεραπεία

Η θεραπεία του ΣΚΣ σχετίζεται άμεσα με τη βαρύτητα του συνδρόμου.

Σε ήπιες περιπτώσεις, η συντηρητική θεραπευτική αντιμετώπιση μπορεί να ανακουφίσει τον ασθενή (ξεκούραση περιοχής, μη- στεροειδή αντιφλεγμονώδη, ακινητοποίηση του καρπού με νάρθηκα).

Η ίδια προσέγγιση συνήθως απαιτείται σε δευτεροπαθές ΣΚΣ, όπου εκτός από τα προαναφερθέντα συντηρητικά μέτρα αντιμετώπισης, ο θεραπευτικός στόχος βασίζεται στην άρση του αιτίου.

Σε μέτριας και μεγάλης βαρύτητας περιπτώσεις, η θεραπεία εκλογής είναι η χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου, η οποία σε ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό έχει εξαιρετικά θεραπευτικά αποτελέσματα.

Συνοψίζοντας, το Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα αποτελεί μία πολύ συχνή πάθηση του περιφερικού νευρικού συστήματος. Για την κατάλληλη αντιμετώπισή του, απαιτείται έγκαιρη και ορθή διάγνωση.